N12News: in Irak vastgezeten Elizabeth Tsurkov praat in interview over zware mishandelingen, elektrische schokken en geestelijk en seksueel misbruik

Elizabeth Tsurkov in gevangenschap in Irak. Foto N12News

Elizabeth Tsurkov, de Israëlisch-Russische onderzoeker die in Irak werd ontvoerd en tweeënhalf jaar lang werd vastgehouden door een door Iran gesteunde sjiitische militie, sprak in haar eerste interview met de New York Times, dat vandaag (woensdag) werd gepubliceerd, over de martelingen en mishandelingen die ze in gevangenschap onderging.

Mishandelingen, elektrische schokken, vernedering en aanranding waren slechts enkele van de zware martelingen die ze onderging, waardoor ze ernstige medische schade opliep. "Ze gebruikten me als boksbal", zei ze, terwijl ze een periode beschreef waarin ze bijna elk besef van tijd, hoop of kracht om te vechten verloor.

De 38-jarige Tsurkov werd in september vrijgelaten na 903 dagen totale isolatie. Ze werd ontvoerd door leden van de Hezbollah Brigades-militie, een van de machtigste groeperingen in Irak. Ze zei dat ze besloot zich uit te spreken om "een stem te geven aan de Irakezen die door die militie werden gemarteld."

"Ze bonden me vast en hingen me aan het plafond"

Vanaf het moment dat ze ontvoerd werd, zei Tsjoerkov, werd ze onderworpen aan zware martelingen. "Ze sloegen me in de boeien, hingen me aan het plafond en sloegen me tot ik bewusteloos raakte," zei ze. "Ze gebruikten elektriciteit en dwongen me om in houdingen te zitten die verwondingen aan mijn rug en schouders veroorzaakten. Toen ik bewusteloos raakte, goten ze water over me heen zodat ik wakker zou worden en ze de volgende martelronde konden voortzetten."

Maandenlang werd ze bijna dagelijks geslagen. "Ze sloegen me over mijn hele lichaam," zei ze. "Ze gebruikten me gewoon om hun woede te uiten." Ze zei dat ze in een kamer zonder ramen zat, met twee camera's, vrijwel geen eten en geen menselijk contact.

In de eerste maand hoopte ze nog dat de ontvoerders losgeld zouden eisen, maar toen ze ontdekten dat ze Israëli was, veranderde alles. "Ze beschuldigden me ervan een spion te zijn," zei ze. Ze probeerde hen ervan te overtuigen haar artikelen te lezen die pleitten voor Palestijnse rechten en tegen de Israëlische regering, maar tevergeefs.

Elizabeth Tsurkov in gesprek met premier Netanyahu. Foto N12News

"Ik besefte al snel dat het geen zin had om weerstand te bieden"

Tsurkov herinnert zich de nacht dat ze in het centrum van Bagdad werd ontvoerd: een vrouw die via WhatsApp contact met haar opnam, vroeg of ze haar in een café wilde ontmoeten voor onderzoek, maar ze kwam niet opdagen. Op de terugweg stopte er een zwarte auto naast haar, en verschillende mannen stapten uit en ontvoerden haar met geweld. "Ik schreeuwde en probeerde weg te rennen, maar ze sloegen me en seksueel misbruikten me", zei ze. "Toen ze bijna mijn vinger braken, besefte ik dat het geen zin had om me te verzetten."

Ze boeiden haar, bedekten haar hoofd met een tas, namen haar telefoon af en legden haar in de kofferbak van de auto. Van daaruit werd ze overgebracht naar een groot huis, waar ze de eerste paar maanden werd vastgehouden.

Na een maand, toen ze erachter kwamen dat ze Israëlisch was, begonnen de ontvoerders met eindeloze ondervragingen, waaronder mishandeling, elektrische schokken en bedreigingen. "Ze eisten dat ik zou toegeven dat ik een Israëlische agent was. Toen ik het ontkende, hingen ze me weer op en sloegen ze me." Om te overleven begon ze bekentenissen te verzinnen. "Ik verzon verhalen die geloofwaardig klonken, het belangrijkste was dat ze zouden stoppen met me te slaan," zei ze.

"De kolonel was geobsedeerd door seks"

Ze zei dat de hoofdondervrager, bijgenaamd "de Kolonel", haar bijna elke dag dreigde te verkrachten. "Hij raakte me aan, bedreigde me, zei walgelijke dingen. Hij was geobsedeerd door seks," zei ze. Ze zei dat de ontvoerders haar herhaaldelijk dreigden aan te vallen, maar dat ze de dreiging niet uitvoerden.

Op een van de moeilijkste dagen, in juli 2023, werd haar gevraagd te vertellen over haar militaire dienst in Israël. Ze probeerde de waarheid te verbergen en beweerde dat ze in een ziekenhuis had gediend, maar toen ze ontdekten dat ze had gelogen, werd ze ernstig mishandeld. "Die tand is sindsdien verdwenen," zei ze, wijzend naar een spleetje in haar mond.

Elizabeth Tsurkov ontmoet haar familie in Israël. Foto: Yuval Yosef, GPO

"Ik heb de zon al meer dan twee jaar niet gezien"

In augustus 2023 werd ze overgeplaatst naar een nieuwe locatie. "Het was Gods genade", zei ze. "De nieuwe ontvoerders hebben me niet gemarteld." Ze kreeg verzorging van een verpleegkundige en had toegang tot boeken, televisie en fatsoenlijk eten. Later kreeg ze zelfs toegang tot een keuken en een badkamer. Maar ze bleef in een kamer zonder ramen verblijven en de eenzaamheid bleef. "Ik heb de zon al meer dan twee jaar niet gezien", zei ze.

Tsurkov denkt dat ze werd vastgehouden in een Hezbollah-bataljonsbasis nabij de grens met Iran. Tijdens de oorlog tussen Israël en Iran, tijdens Israëlische aanvallen op Iraanse doelen, voelde ze de trillingen rond het gebouw.

De broer die voor haar zorgde, moedigde haar aan om over haar ervaringen te schrijven. Ze begon memoires te schrijven, een oefening die ook een manier was om ermee om te gaan. "De commandant zei dat het 'haram' was om vrouwen te slaan," zei ze, "maar voor mij was het al te laat. Ik was volkomen wanhopig."

In de laatste maanden van haar gevangenschap zakte ze weg in een depressie. De pijn van haar verwondingen verdween niet, haar botten genazen niet. "Er waren momenten dat ik dacht dat het leven geen zin meer had," gaf ze toe. Toch bleef ze analyseren, nadenken en voor zichzelf de structuur schrijven van het proefschrift dat ze voor Princeton wilde schrijven.

"903 dagen - en toen kwam plotseling de bevrijding"

Afgelopen september reed er zonder enige voorbereiding een auto het basisgebied binnen. Tsurkov werd geblinddoekt naar de basis gebracht en overgebracht naar een andere locatie. De volgende dag, na 903 dagen gevangenschap, werd ze overgedragen aan een vertegenwoordiger van de Iraakse regering. "Hij vertelde me in het Engels dat ik in veilige handen was," zei ze. Voor het eerst sinds de ontvoering zag ze vrouwelijke artsen die haar onderzochten.

Vervolgens ontmoette ze Mark Savia, een Amerikaanse zakenman die dicht bij president Trump stond, die haar vergezelde op weg naar haar vrijlating. Ze zei dat de zware Amerikaanse politieke druk de doorslaggevende factor was voor haar vrijlating. "Ik geloof echt dat ik daar gestorven zou zijn als ze daar niet op hadden aangedrongen," zei ze.

Sinds haar terugkeer naar Israël ondergaat Tsurkov medische en revalidatiebehandelingen. Haar artsen in Sheba hebben aangegeven dat ze zenuwschade heeft opgelopen die mogelijk blijvend is. Haar medisch dossier vermeldt talloze verwondingen als gevolg van marteling en de noodzaak van langdurige fysieke en mentale revalidatie.

"Ik probeer erachter te komen hoe ik hier verder moet," zei ze. "Ik leef, maar mijn lichaam is nog steeds in die kamer, zonder raam, zonder zon."