Foto: Woordvoerderseenheid van de IDF
De soldaten die werken bij het Arrow-raketverdedigingscentrum op een luchtmachtbasis in centraal Israël vergelijken hun rol met die van een keeper in het voetbal: ze excelleren het grootste deel van de wedstrijd, maar krijgen vooral aandacht voor de tegendoelpunten, exclusief in Ynet.
Deze metafoor weerspiegelt meer dan een jaar van oorlogsvoering op meerdere fronten, waarin het systeem met succes raketten heeft onderschept die vanuit het hele Midden-Oosten zijn afgevuurd. Toch richten veel Israëli's zich op de mislukkingen, zoals de ballistische raketten van Iran die Israël troffen bij de aanvallen in april en oktober 2024.
Pijl onderscheppingscentrum. Foto: Woordvoerderseenheid van de IDF
"Het Arrow-systeem is het beste ter wereld in het onderscheppen van ballistische raketten van dit type, vooral omdat geen enkel ander systeem zulke zware spervuuraanvallen heeft doorstaan en onderscheppingspercentages heeft behaald als het onze," aldus luitenant-kolonel Eyal Frankel, commandant van het 136e Arrow Bataljon.
"Toch zijn er, net als bij elk verdedigingssysteem, gevallen waarin het niet lukt. Verdediging is niet waterdicht en we moeten er altijd vanuit gaan dat er bedreigingen doorheen glippen. We gebruiken meerdere verdedigingssystemen om de kans op onderschepping te maximaliseren, maar soms werkt het nog steeds niet."
Hoe is het moreel na zulke incidenten?
"Of het falen nu te wijten is aan menselijke of machinale fouten, het niet voltooien van de missie is zwaar. Maar we trainen ons personeel om met falen om te gaan en begrijpen dat het bij de baan hoort. Soms vallen raketten omdat we besluiten om bepaalde gebieden niet te verdedigen.
"Die beslissing is niet natuurlijk voor ons — we kunnen het niet verdragen als er een raket inslaat. We voeren gesprekken om het team voor te bereiden op toekomstige uitdagingen. Het hoort bij het verdedigen, net als een keeper die moet omgaan met het tegen krijgen van een doelpunt."
Het Arrow-interceptiecentrum is een van de meest geheime locaties in Israël, waar sinds het begin van de oorlog op 7 oktober dagelijks beslissingen over leven en dood worden genomen. Terwijl Israëliërs zich in hun pyjama's naar schuilkelders haasten terwijl de sirenes 's nachts loeien, zitten rijen geüniformeerde personeelsleden voor tientallen schermen, omringd door radio's, lichten en constant gepiep.
Uiteindelijk beslist één persoon wanneer, waar en hoe op de knop moet worden gedrukt om een ballistische raket te onderscheppen die duizenden kilometers verderop wordt afgevuurd, vaak vanuit Jemen of Iran.
Operators krijgen twee jaar training en werken dan slopende 24-uursdiensten, soms langer. "Leuk om u te ontmoeten, ik ben R. uit Ashdod," zegt een 21-jarige luitenant met een bril op haar neus.
Ze beschrijft haar rol als volgt: "Ik ben een interceptieofficier. We hebben allemaal een gevechtstraining gehad. Ik was een gevechtssoldaat voordat ik hier kwam. Sindsdien heb ik een training afgerond die me kwalificeert voor alle rollen, van veldoperaties tot deze functie.
“We zitten hier urenlang, nemen moeilijke, belangrijke beslissingen. Wij zijn verantwoordelijk voor het onderscheppen van ballistische raketten die de atmosfeer verlaten. Het systeem omvat Arrow 1 en Arrow 2 en we werken rechtstreeks samen met andere verdedigingssystemen zoals Iron Dome en David's Sling ."
Waarom is gevechtservaring noodzakelijk voor deze rol?
"We hebben maar een paar seconden om uitdagende beslissingen te nemen en het vereist een gevechtsmentaliteit — weten hoe het is om binnen enkele ogenblikken in actie te komen en te functioneren in een gevecht. Het is een gevecht, zelfs als het via een scherm is. Het is stressvol, maar ook opwindend."
Foto: Yuval Chen / Ynet
Wat is er zo opwindend aan?
"Een raket onderscheppen boven mijn huis in Ashdod en dan mijn ouders bellen om te vragen hoe het met ze gaat."
De commandant van de Arrow-batterij, Maj. L., deelde: "Een paar weken geleden werden er raketten afgevuurd op mijn huis in Rishon LeZion, waar mijn vrouw en baby wonen. Vanaf het moment dat de raket wordt afgevuurd en we de waarschuwing ontvangen, weten we precies waar hij naartoe gaat. Het is meer stressvol dan opwindend.
“Na mijn dienst belde ik de volgende ochtend mijn vrouw om te vragen hoe het met haar ging, en ze antwoordde: 'Bel je nu? Het gebeurde midden in de nacht.' Ik moest lachen. Zij, net als veel burgers, begrijpt niet wat er achter de schermen gebeurt en hoeveel menselijke betrokkenheid er achter elke systeembeslissing zit — van het veld tot R. die hier de knop bedient."
Naast hem zit Lt. A. van Nes Ziona, ook een onderscheppingsofficier. "We maken gebeurtenissen mee die al tientallen jaren niet meer zijn gebeurd," zegt hij. "Mijn vader is commandant hier op de basis, ook onderdeel van het systeem. Wat ik in mijn relatief korte dienst heb gedaan, heeft hij in 20 jaar niet gedaan. We zijn niet blij met de situatie, maar het is zinvol om hier deel van uit te maken."
Een historische nacht
Het Arrow-systeem is een laag van Israëls uitgebreide luchtverdediging, die de lucht beschermt tegen drones, raketten en raketten. Het systeem is opgebouwd uit verschillende lagen: Iron Dome behandelt doelen op korte afstand en luchtbedreigingen, David's Sling onderschept raketten en kruisraketten met een groter bereik en de Arrow-systemen zijn ontworpen om ballistische raketten met een groter bereik tegen te gaan. Tijdens de oorlog in Gaza onderschepte het lanceringen vanuit Iran, Jemen, Syrië en daarbuiten.
Lancering van een pijlraket. Foto: Woordvoerderseenheid van de IDF
Om het afluistercentrum binnen te komen, moet je alle apparaten verwijderen die door de vijand kunnen worden misbruikt: mobiele telefoons, smartwatches, oordopjes, zelfs de camera van de Ynet-fotograaf. Als je door de versterkte kamers loopt, die op kluizen lijken, kom je in een slecht verlichte controlekamer vol met verduisterde schermen.
Op het eerste gezicht lijkt het een gewone kamer, maar luitenant-kolonel Frankel legt uit dat de plek zo geheim is dat ze hem speciaal moesten voorbereiden op het bezoek van de journalisten. "Wees niet teleurgesteld," vraagt hij.
Tijdens de dienst zitten er een commandant en vier onderscheppingsofficieren in de kamer achter een rij computers. Achter hen zit een reservist en Frankel wijst trots naar haar: "Ze is al heel lang bij ons, een moeder van kinderen die zich heeft aangemeld om het systeem te ondersteunen en nauwelijks nachten thuis doorbrengt. Ziet u de mate van opoffering hier en hoe cruciaal mankracht is?"
De controlekamer is verantwoordelijk voor het implementeren van beslissingen die door de politieke en militaire leiding worden genomen. Deze omvatten protocollen over welke raketten moeten worden gelanceerd, waar ze moeten worden onderschept en welke gebieden prioriteit krijgen voor bescherming. "Deze beslissingen worden van veel hogerop genomen na gedetailleerde discussies en ze veranderen elk uur, niet eens dagelijks," voegt Frankel toe.
In een nabijgelegen kamer beheert een groep technici in blauwe overalls de technologische systemen. Van het repareren van een defecte computerknop tot het aanpakken van een technisch probleem met een geplaatste batterij, iemand moet problemen onmiddellijk oplossen, omdat vertragingen een hele lancering kunnen beïnvloeden.
Foto: Woordvoerderseenheid van de IDF
"Er zijn hier nog veel meer kamers," vervolgt de commandant zonder verder uit te weiden. "Op de avond van de eerste Iraanse aanval zat deze plek bomvol. Het was een historisch moment. Tientallen mensen, waaronder senior commandanten, werden opgeroepen om al deze computers te bedienen. Mensen denken dat dit systeem puur technologisch is. Ze realiseren zich niet hoezeer het afhankelijk is van menselijke input."
Een landelijke eenheid
Een rondleiding buiten het Arrow-interceptiecentrum onthult het typische beeld van een luchtmachtbasis: een pastoraal, ongerept en nauwkeurig onderhouden complex. Hoge officieren wonen met hun families op slechts enkele minuten afstand van enkele van de meest operationeel kritieke kamers in het Midden-Oosten.
Toch is de spanning voelbaar en de stilte bijna zenuwslopend. Iedereen is altijd gespannen, altijd druk. Elk individu in uniform lijkt ergens naartoe te gaan met een missie.
"Ik ben Eyal Frankel, 41 jaar oud, vader van vier kinderen en bataljonscommandant sinds augustus 2023, twee maanden voor de oorlog," stelt hij zichzelf voor. "Ik dien sinds 2004 in het Arrow-systeem en ben door elke rol heen gegroeid."
Naast hem zit zijn plaatsvervanger, Maj. A, 31, en vader van twee. Hij woont ook op de basis, maar ziet nauwelijks zijn huis. "Ik nam de rol afgelopen augustus op me", vertelt hij. "Ik ben niet opgegroeid in het Arrow-systeem, maar in Iron Dome. Als onderdeel van het ontwikkelingsproces voor plaatsvervangende commandanten en bataljonsleiders wilden we hen kennis laten maken met andere wapensystemen.
Foto: Woordvoerderseenheid van de IDF
“Het doel is om kennis te bieden en te leren van een ander systeem om betere commandanten te worden. Hiervoor moest ik Arrow helemaal opnieuw leren, certificeringen en trainingen volgen en dat snel doen — in tegenstelling tot soldaten die opgroeien in het systeem."
Naast het onderscheppen hebben Arrow-soldaten nog een andere verantwoordelijkheid: het uitsturen van waarschuwingen naar burgers. "Om te slagen, moeten we veel professionele domeinen beheersen," legt luitenant-kolonel Frankel uit. "Een ballistische raket die van een afstand komt, draagt honderden kilo's aan explosieven. Het is simpele natuurkunde: om Israël te bereiken, moet hij bepaalde processen doorlopen terwijl hij in de lucht is.
“Het resultaat is dat de raket aankomt met fragmenten en brokstukken, waardoor het een aanzienlijke uitdaging is om het relevante deel van de raket in de lucht te onderscheppen.”
De eenheid is niet beperkt tot slechts één basis. De lanceerinrichtingen, detectieapparatuur, soldaten, technici en ondersteunend personeel zijn verspreid over verschillende punten in het land, van noord naar zuid. Verdeeld in lanceerdivisies, zijn ze uitgerust met mobiele commando- en controlevoertuigen en andere middelen om optimale bescherming te bieden.
"Op dit moment zit je op een mooie locatie, maar zo werkt het in werkelijkheid niet", voegt Frankel toe. "Om effectief te kunnen inzetten, moet je constant in beweging zijn om de capaciteiten aan te passen aan het veranderende scenario. De mobiliteit van detectie- en lanceersystemen zorgt voor veel veldwerk — dag, nacht, doordeweeks, weekenden, regen of hitte. Het is een enorme uitdaging, vooral voor reservisten die sinds het begin van de oorlog noodoproepen hebben gehad. Het is een complexe operatie."
Comentarios