Volledige vertaalde tekst van Macrons toespraak in de VN, waarin hij Palestina erkent: 'Het is tijd voor gerechtigheid'

De Franse president Emmanuel Macron spreekt tijdens een bijeenkomst bij de Verenigde Naties, waarbij Frankrijk een Palestijnse staat erkende. Foto ToI

Hieronder volgt de officiële Nederlandse vertaling van de toespraak van de Franse president Emmanuel Macron op 22 september 2025 op het podium van de Verenigde Naties tijdens de internationale conferentie op hoog niveau voor een vreedzame oplossing van de Palestijnse kwestie en de implementatie van de tweestatenoplossing.

Voorzitter van de Algemene Vergadering,

Secretaris-Generaal,

Staatshoofden en Regeringsleiders,

Dames en heren,

We zijn hier omdat de tijd rijp is. De tijd is rijp voor de vrijlating van de 48 gijzelaars die Hamas vasthoudt. De tijd is rijp om een ​​einde te maken aan de oorlog, de bombardementen op Gaza, de bloedbaden en de vlucht van burgers. De tijd is rijp, want de nood is overal. De tijd is rijp voor vrede, want die kan elk moment buiten ons bereik liggen. Daarom zijn we hier vandaag bijeen. Sommigen zullen zeggen dat het te laat is, anderen zullen zeggen dat het te vroeg is. Eén ding is zeker: we kunnen niet langer wachten.

Israëlisch-Palestijnse conflict, 22 september 2025, in het hoofdkwartier van de VN. (AP Photo/Angelina Katsanis)

Hieronder volgt de officiële Franse vertaling van de toespraak van de Franse president Emmanuel Macron op 22 september 2025 op het podium van de Verenigde Naties tijdens de internationale conferentie op hoog niveau voor een vreedzame oplossing van de Palestijnse kwestie en de implementatie van de tweestatenoplossing.

Voorzitter van de Algemene Vergadering,

Secretaris-Generaal,

Staatshoofden en Regeringsleiders,

Dames en heren,

We zijn hier omdat de tijd rijp is. De tijd is rijp voor de vrijlating van de 48 gijzelaars die Hamas vasthoudt. De tijd is rijp om een ​​einde te maken aan de oorlog, de bombardementen op Gaza, de bloedbaden en de vlucht van burgers. De tijd is rijp, want de nood is overal. De tijd is rijp voor vrede, want die kan elk moment buiten ons bereik liggen. Daarom zijn we hier vandaag bijeen. Sommigen zullen zeggen dat het te laat is, anderen zullen zeggen dat het te vroeg is. Eén ding is zeker: we kunnen niet langer wachten.

In 1947 besloot deze Vergadering Palestina, dat toen een mandaat had, te verdelen in twee staten: een Joodse en een Arabische, waarmee het recht op zelfbeschikking van beide groepen werd erkend. Daarmee wijdde de internationale gemeenschap de staat Israël in, waarmee eindelijk het lot werd vervuld van een volk dat er, na duizenden jaren van omzwervingen en vervolging, eindelijk een grote democratie kon vestigen. De belofte van een Arabische staat is echter tot op de dag van vandaag onvervuld gebleven.

Sindsdien hebben Israëliërs en Palestijnen een lange weg van hoop en wanhoop afgelegd, ieder op hun eigen manier. En wij hebben die met hen afgelegd, ieder volgens onze eigen geschiedenis en gevoeligheid. Maar de waarheid is dat we collectief verantwoordelijk zijn voor het feit dat we er tot nu toe niet in zijn geslaagd een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten te bewerkstelligen.

Dit was precies wat we meemaakten op 7 oktober 2023, toen het Israëlische volk te maken kreeg met de ergste terroristische aanslag in zijn geschiedenis. 1.224 mannen, vrouwen en kinderen werden gedood. 4.834 mannen, vrouwen en kinderen raakten gewond. 251 mannen, vrouwen en kinderen werden ontvoerd.

De barbaarsheid van Hamas en degenen die aan dat bloedbad meewerkten, verbijsterde Israël en de wereld. Voor de Israëlische ziel en het geweten van de wereld is 7 oktober een nog steeds open wond. We veroordelen het ondubbelzinnig, omdat niets, ooit, waar dan ook, het gebruik van terrorisme kan rechtvaardigen. Vandaag denken we aan de slachtoffers en hun families. We betuigen ons medeleven aan de Israëliërs en eisen allereerst de onvoorwaardelijke vrijlating van alle gijzelaars die nog steeds in Gaza worden vastgehouden. We hielden een nationale ceremonie in Frankrijk ter ere van de 51 Franse burgers die die dag werden vermoord, en alle slachtoffers van 7 oktober 2023. We zullen hen niet vergeten. Nooit. Net zoals we de existentiële strijd tegen antisemitisme nooit zullen beëindigen.

Wij, de Fransen, weten hoe bijtend terrorisme kan zijn. We dragen in ons hart de herinnering mee aan het gebaar van broederschap van tientallen buitenlandse leiders, met voorop de Israëlische premier en de president van de Palestijnse Autoriteit, die deelnamen aan de mars na de terroristische aanslagen van 7 januari 2015 in Parijs.

Wij weten dat er geen sprake kan zijn van zwakte tegenover terroristen.

We kennen ook de gevaren van eindeloze oorlogen. We weten dat het recht altijd moet prevaleren boven geweld. Ten slotte weten we uit onze geschiedenis dat de toewijding aan universaliteit en vrede een erfenis is uit voorbije eeuwen en een voorwaarde voor redding. Ik zeg dit in naam van onze vriendschap met Israël, een land waaraan we een onwrikbare verbondenheid blijven tonen. En in naam van onze vriendschap met het Palestijnse volk, voor wie we willen dat de oorspronkelijke belofte van de Verenigde Naties, die van twee staten die in vrede en veiligheid naast elkaar leven, werkelijkheid wordt.

Toch breidt Israël op dit moment zijn militaire operaties in Gaza nog steeds uit met als doel Hamas te vernietigen. Het zijn echter de levens van honderdduizenden ontheemden, gewonden, hongerende en getraumatiseerde mensen die nog steeds verwoest worden – ondanks het feit dat Hamas aanzienlijk is verzwakt en onderhandelingen over een duurzaam staakt-het-vuren de zekerste manier blijven om de vrijlating van de gijzelaars te bewerkstelligen.

Niets, niets rechtvaardigt nog langer de voortzetting van de oorlog in Gaza. Niets. Integendeel, alles roept op tot een definitief einde aan de oorlog, nu, bij gebrek daaraan. Om levens te redden. De levens van Israëlische gijzelaars die nog steeds onder erbarmelijke omstandigheden worden vastgehouden. De levens van honderdduizenden Palestijnse burgers die gekweld worden door honger, lijden, doodsangst en verdriet om hun dierbaren. Om alle levens te redden. Want al twee jaar is het de ontkenning van elkaars menselijkheid en de opoffering van menselijk leven die prevaleren. Ja, sinds 7 oktober is het elkaars leven ontzegd.

We zeggen dit al sinds de eerste dag van de oorlog in Gaza: alle levens zijn even waardevol. Ik weet dit omdat ik de families van gijzelaars heb omarmd, in Tel Aviv en later in Parijs. Ik denk aan de moeder van Evyatar David, de uitgehongerde gijzelaar die door zijn martelaars voor de menigte werd tentoongesteld. Ik denk aan Nimrod Cohen, de negentienjarige gijzelaar, wiens vader ik net heb begroet. Ik weet dit ook omdat ik naar het bed ben gegaan van Palestijnse slachtoffers van Israëlische militaire operaties die hun toevlucht zochten in El Arish. Ik zal de blik die ik in de ogen van die vrouwen en kinderen zag nooit vergeten. Ik denk aan Rita Baroud, die hier vandaag bij ons had moeten zijn en die blijft verslag doen van het lijden van haar dierbaren in Gaza. Alle levens zijn even waardevol. En de plicht die we allemaal hebben, is elkaar te beschermen – een plicht die ondeelbaar is, net als onze menselijkheid.

Er is een oplossing die de cyclus van oorlog en vernietiging kan doorbreken. Die bestaat erin elkaar te erkennen – ieders legitimiteit, menselijkheid en waardigheid. Laat degenen aan beide kanten hun ogen weer openen en menselijke gezichten zien in plaats van het masker van de vijand of een doelwit dat door de oorlog over hen heen is getrokken. Het is de erkenning dat Israëliërs en Palestijnen in een parallelle eenzaamheid leven – de eenzaamheid van de Israëliërs na de historische nachtmerrie van 7 oktober 2023, en de eenzaamheid van de Palestijnen, die volledig uitgeput zijn door deze eindeloze oorlog.

Het is zover. Want het ergste zou nog kunnen gebeuren, of het nu gaat om het verlies van talloze burgerlevens, de verdrijving van de bevolking van Gaza naar Egypte, de annexatie van de Westelijke Jordaanoever, de dood van de door Hamas vastgehouden gijzelaars, of onomkeerbare gebeurtenissen die de situatie ter plaatse voorgoed veranderen.

Daarom moeten we hier en nu de weg naar vrede vrijmaken, want sinds juli zijn de gebeurtenissen in een angstaanjagend tempo versneld. Vanuit onze huidige positie valt te vrezen dat de Abraham-akkoorden of de Camp David-akkoorden door Israëls optreden in twijfel kunnen worden getrokken en dat vrede in het Midden-Oosten voor lange tijd onmogelijk zou kunnen worden. En daarom dragen we nu een historische verantwoordelijkheid. We moeten er alles aan doen om zelfs de mogelijkheid van een tweestatenoplossing, waarbij Israël en Palestina naast elkaar leven, in vrede en veiligheid, te behouden.

De tijd is gekomen. Daarom verklaar ik, trouw aan de historische inzet van mijn land in het Midden-Oosten voor vrede tussen het Israëlische en het Palestijnse volk, dat Frankrijk vandaag de staat Palestina erkent.

Deze erkenning bevestigt dat het Palestijnse volk niet een te talrijk volk is. En dat de Palestijnen, integendeel, een volk zijn – zoals Mahmoud Darwich ons leerde – dat nooit iets opgeeft. Een volk dat trots is op zijn geschiedenis, zijn wortels en zijn waardigheid.

De erkenning van de legitieme rechten van het Palestijnse volk doet op geen enkele wijze afbreuk aan de rechten van het Israëlische volk. Frankrijk heeft deze rechten vanaf dag één gesteund en is er net zo vurig voorstander van. Wij zijn er dan ook van overtuigd dat deze erkenning de enige oplossing is die vrede in Israël zal brengen. Frankrijk heeft Israël nooit in de steek gelaten wanneer zijn veiligheid in gevaar was, ook niet door Iraanse aanvallen.

Deze erkenning van de staat Palestina is een nederlaag voor Hamas en voor al diegenen die antisemitische haat aanwakkeren, die antizionistische obsessies voeden en de vernietiging van de staat Israël wensen.

De erkenning van Frankrijk gaat gepaard met verdere erkenningen die vandaag ook zullen worden aangekondigd door Andorra, Australië, België, Canada, Luxemburg, Malta, Monaco, Portugal, San Marino en het Verenigd Koninkrijk. Ik dank deze landen, die samen met ons op dit moment hebben gewacht en, door gehoor te geven aan de oproep van juli dit jaar, hebben gekozen voor verantwoordelijkheid, voor striktheid en voor vrede. Dit volgt op de keuze die Ierland, Noorwegen, Slovenië en Spanje in 2024 maakten, en op die van vele anderen daarvoor.

Deze erkenning maakt de weg vrij voor onderhandelingen ten behoeve van zowel Israëliërs als Palestijnen.

Dit is de weg die is uitgestippeld in het plan voor vrede en veiligheid voor iedereen, dat Saoedi-Arabië en Frankrijk ter stemming aan deze Vergadering hebben voorgelegd en dat met een zeer grote meerderheid is aangenomen. Het weerspiegelt onze gezamenlijke ambitie om de cyclus van geweld te doorbreken en de situatie ter plaatse te veranderen. We zijn erin geslaagd een stap dichter bij elkaar te komen, onze traditionele standpunten los te laten en het eens te worden over concrete doelen. Het is nu aan ons om samen een vredesmechanisme op te zetten dat tegemoetkomt aan de behoeften van iedereen.

De eerste fase van dit plan voor vrede en veiligheid voor iedereen is er een van absolute urgentie, namelijk de vrijlating van de 48 gijzelaars te koppelen aan het einde van de militaire operaties in heel Gaza. Ik prijs het werk dat Qatar, Egypte en de Verenigde Staten hebben verricht om dit plan in gang te zetten en vraag Israël alles te stoppen wat hun succes in de weg zou kunnen staan. Hamas is militair verslagen door de eliminatie van zijn leiders en besluitvormers. Het moet ook politiek verslagen worden om daadwerkelijk ontmanteld te kunnen worden. Zodra het staakt-het-vuren is overeengekomen, moeten we gezamenlijk een enorme inspanning leveren om de bevolking van Gaza te helpen. Ik wil Egypte en Jordanië bedanken voor hun inzet en Israël herinneren aan zijn strikte plicht om humanitaire toegang tot Gaza te faciliteren om de bevolking te helpen die vandaag alles verloren heeft.

De tweede fase betreft de stabilisatie en wederopbouw van Gaza. Een overgangsregering, bestaande uit de Palestijnse Autoriteit, jonge Palestijnen en veiligheidstroepen, waarvan we de opleiding zullen versnellen, zal het monopolie op de veiligheid in Gaza hebben. Zij zal de ontmanteling en ontwapening van Hamas uitvoeren, met de steun van internationale partners en de middelen die voor deze moeilijke taak nodig zijn. Frankrijk staat klaar om bij te dragen aan een internationale stabilisatiemissie en, samen met zijn Europese partners, de opleiding en uitrusting van Palestijnse veiligheidstroepen te ondersteunen. Zodra de onderhandelingen dit toelaten, kan de Veiligheidsraad besluiten een civiele en veiligheidsondersteunende missie in te zetten, in overleg met de Palestijnse autoriteiten en met toestemming van de Israëlische autoriteiten.

De staat Palestina zal ook nieuwe hoop moeten geven aan haar bevolking, die is uitgeput door jaren van geweld en bezetting, maar ook verdeeldheid en nalatigheid. Ze zal haar bevolking daarom een ​​nieuw en veilig kader voor democratische expressie moeten bieden. President Mahmoud Abbas heeft die toezegging gedaan aan Prins Mohammed bin Salman en aan mij. Hij heeft de terroristische aanslagen van 7 oktober 2023 krachtig veroordeeld. Hij heeft zijn steun voor de ontwapening van Hamas bevestigd en zich ertoe verbonden Hamas uit te sluiten van het toekomstige bestuur van Gaza en het gehele Palestijnse gebied. Hij heeft zijn inzet voor de bestrijding van haatzaaiende uitlatingen bevestigd en een grondige herziening van het Palestijnse bestuur beloofd.

Frankrijk zal nauwlettend toezien op de volledige uitvoering van alle toezeggingen die het heeft gedaan. Deze hernieuwde Palestijnse Autoriteit is een voorwaarde voor het succes van de essentiële onderhandelingen die moeten worden hervat om overeenstemming te bereiken over alle kwesties met betrekking tot de definitieve status. Binnen dit kader heb ik besloten een ambassade in de staat Palestina te vestigen, zodra alle gijzelaars in Gaza zijn vrijgelaten en een staakt-het-vuren is afgekondigd.

Frankrijk zal niet minder veeleisend zijn ten opzichte van Israël. Samen met zijn Europese partners zal het zijn niveau van samenwerking met Israël bepalen op basis van de maatregelen die Israël neemt om de oorlog te beëindigen en vrede te onderhandelen.

Israëlisch-Palestijnse conflict, 22 september 2025, in het hoofdkwartier van de VN. (AP Photo/Angelina Katsanis)

Hieronder volgt de officiële Franse vertaling van de toespraak van de Franse president Emmanuel Macron op 22 september 2025 op het podium van de Verenigde Naties tijdens de internationale conferentie op hoog niveau voor een vreedzame oplossing van de Palestijnse kwestie en de implementatie van de tweestatenoplossing.

Voorzitter van de Algemene Vergadering,

Secretaris-Generaal,

Staatshoofden en Regeringsleiders,

Dames en heren,

We zijn hier omdat de tijd rijp is. De tijd is rijp voor de vrijlating van de 48 gijzelaars die Hamas vasthoudt. De tijd is rijp om een ​​einde te maken aan de oorlog, de bombardementen op Gaza, de bloedbaden en de vlucht van burgers. De tijd is rijp, want de nood is overal. De tijd is rijp voor vrede, want die kan elk moment buiten ons bereik liggen. Daarom zijn we hier vandaag bijeen. Sommigen zullen zeggen dat het te laat is, anderen zullen zeggen dat het te vroeg is. Eén ding is zeker: we kunnen niet langer wachten.

In 1947 besloot deze Vergadering Palestina, dat toen een mandaat had, te verdelen in twee staten: een Joodse en een Arabische, waarmee het recht op zelfbeschikking van beide groepen werd erkend. Daarmee wijdde de internationale gemeenschap de staat Israël in, waarmee eindelijk het lot werd vervuld van een volk dat er, na duizenden jaren van omzwervingen en vervolging, eindelijk een grote democratie kon vestigen. De belofte van een Arabische staat is echter tot op de dag van vandaag onvervuld gebleven.

Sindsdien hebben Israëliërs en Palestijnen een lange weg van hoop en wanhoop afgelegd, ieder op hun eigen manier. En wij hebben die met hen afgelegd, ieder volgens onze eigen geschiedenis en gevoeligheid. Maar de waarheid is dat we collectief verantwoordelijk zijn voor het feit dat we er tot nu toe niet in zijn geslaagd een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten te bewerkstelligen.

Dit was precies wat we meemaakten op 7 oktober 2023, toen het Israëlische volk te maken kreeg met de ergste terroristische aanslag in zijn geschiedenis. 1.224 mannen, vrouwen en kinderen werden gedood. 4.834 mannen, vrouwen en kinderen raakten gewond. 251 mannen, vrouwen en kinderen werden ontvoerd.

De barbaarsheid van Hamas en degenen die aan dat bloedbad meewerkten, verbijsterde Israël en de wereld. Voor de Israëlische ziel en het geweten van de wereld is 7 oktober een nog steeds open wond. We veroordelen het ondubbelzinnig, omdat niets, ooit, waar dan ook, het gebruik van terrorisme kan rechtvaardigen. Vandaag denken we aan de slachtoffers en hun families. We betuigen ons medeleven aan de Israëliërs en eisen allereerst de onvoorwaardelijke vrijlating van alle gijzelaars die nog steeds in Gaza worden vastgehouden. We hielden een nationale ceremonie in Frankrijk ter ere van de 51 Franse burgers die die dag werden vermoord, en alle slachtoffers van 7 oktober 2023. We zullen hen niet vergeten. Nooit. Net zoals we de existentiële strijd tegen antisemitisme nooit zullen beëindigen.

Wij, de Fransen, weten hoe bijtend terrorisme kan zijn. We dragen in ons hart de herinnering mee aan het gebaar van broederschap van tientallen buitenlandse leiders, met voorop de Israëlische premier en de president van de Palestijnse Autoriteit, die deelnamen aan de mars na de terroristische aanslagen van 7 januari 2015 in Parijs.

Wij weten dat er geen sprake kan zijn van zwakte tegenover terroristen.

We kennen ook de gevaren van eindeloze oorlogen. We weten dat het recht altijd moet prevaleren boven geweld. Ten slotte weten we uit onze geschiedenis dat de toewijding aan universaliteit en vrede een erfenis is uit voorbije eeuwen en een voorwaarde voor redding. Ik zeg dit in naam van onze vriendschap met Israël, een land waaraan we een onwrikbare verbondenheid blijven tonen. En in naam van onze vriendschap met het Palestijnse volk, voor wie we willen dat de oorspronkelijke belofte van de Verenigde Naties, die van twee staten die in vrede en veiligheid naast elkaar leven, werkelijkheid wordt.

Toch breidt Israël op dit moment zijn militaire operaties in Gaza nog steeds uit met als doel Hamas te vernietigen. Het zijn echter de levens van honderdduizenden ontheemden, gewonden, hongerende en getraumatiseerde mensen die nog steeds verwoest worden – ondanks het feit dat Hamas aanzienlijk is verzwakt en onderhandelingen over een duurzaam staakt-het-vuren de zekerste manier blijven om de vrijlating van de gijzelaars te bewerkstelligen.

Niets, niets rechtvaardigt nog langer de voortzetting van de oorlog in Gaza. Niets. Integendeel, alles roept op tot een definitief einde aan de oorlog, nu, bij gebrek daaraan. Om levens te redden. De levens van Israëlische gijzelaars die nog steeds onder erbarmelijke omstandigheden worden vastgehouden. De levens van honderdduizenden Palestijnse burgers die gekweld worden door honger, lijden, doodsangst en verdriet om hun dierbaren. Om alle levens te redden. Want al twee jaar is het de ontkenning van elkaars menselijkheid en de opoffering van menselijk leven die prevaleren. Ja, sinds 7 oktober is het elkaars leven ontzegd.

We zeggen dit al sinds de eerste dag van de oorlog in Gaza: alle levens zijn even waardevol. Ik weet dit omdat ik de families van gijzelaars heb omarmd, in Tel Aviv en later in Parijs. Ik denk aan de moeder van Evyatar David, de uitgehongerde gijzelaar die door zijn martelaars voor de menigte werd tentoongesteld. Ik denk aan Nimrod Cohen, de negentienjarige gijzelaar, wiens vader ik net heb begroet. Ik weet dit ook omdat ik naar het bed ben gegaan van Palestijnse slachtoffers van Israëlische militaire operaties die hun toevlucht zochten in El Arish. Ik zal de blik die ik in de ogen van die vrouwen en kinderen zag nooit vergeten. Ik denk aan Rita Baroud, die hier vandaag bij ons had moeten zijn en die blijft verslag doen van het lijden van haar dierbaren in Gaza. Alle levens zijn even waardevol. En de plicht die we allemaal hebben, is elkaar te beschermen – een plicht die ondeelbaar is, net als onze menselijkheid.

Er is een oplossing die de cyclus van oorlog en vernietiging kan doorbreken. Die bestaat erin elkaar te erkennen – ieders legitimiteit, menselijkheid en waardigheid. Laat degenen aan beide kanten hun ogen weer openen en menselijke gezichten zien in plaats van het masker van de vijand of een doelwit dat door de oorlog over hen heen is getrokken. Het is de erkenning dat Israëliërs en Palestijnen in een parallelle eenzaamheid leven – de eenzaamheid van de Israëliërs na de historische nachtmerrie van 7 oktober 2023, en de eenzaamheid van de Palestijnen, die volledig uitgeput zijn door deze eindeloze oorlog.

Het is zover. Want het ergste zou nog kunnen gebeuren, of het nu gaat om het verlies van talloze burgerlevens, de verdrijving van de bevolking van Gaza naar Egypte, de annexatie van de Westelijke Jordaanoever, de dood van de door Hamas vastgehouden gijzelaars, of onomkeerbare gebeurtenissen die de situatie ter plaatse voorgoed veranderen. Daarom…

Daarom moeten we hier en nu de weg naar vrede vrijmaken, want sinds juli zijn de gebeurtenissen in een angstaanjagend tempo versneld. Vanuit onze huidige positie valt te vrezen dat de Abraham-akkoorden of de Camp David-akkoorden door Israëls optreden in twijfel kunnen worden getrokken en dat vrede in het Midden-Oosten voor lange tijd onmogelijk zou kunnen worden. En daarom dragen we nu een historische verantwoordelijkheid. We moeten er alles aan doen om zelfs de mogelijkheid van een tweestatenoplossing, waarbij Israël en Palestina naast elkaar leven, in vrede en veiligheid, te behouden.

De tijd is gekomen. Daarom verklaar ik, trouw aan de historische inzet van mijn land in het Midden-Oosten voor vrede tussen het Israëlische en het Palestijnse volk, dat Frankrijk vandaag de staat Palestina erkent.

Deze erkenning bevestigt dat het Palestijnse volk niet een te talrijk volk is. En dat de Palestijnen, integendeel, een volk zijn – zoals Mahmoud Darwich ons leerde – dat nooit iets opgeeft. Een volk dat trots is op zijn geschiedenis, zijn wortels en zijn waardigheid.

De erkenning van de legitieme rechten van het Palestijnse volk doet op geen enkele wijze afbreuk aan de rechten van het Israëlische volk. Frankrijk heeft deze rechten vanaf dag één gesteund en is er net zo vurig voorstander van. Wij zijn er dan ook van overtuigd dat deze erkenning de enige oplossing is die vrede in Israël zal brengen. Frankrijk heeft Israël nooit in de steek gelaten wanneer zijn veiligheid in gevaar was, ook niet door Iraanse aanvallen.

Deze erkenning van de staat Palestina is een nederlaag voor Hamas en voor al diegenen die antisemitische haat aanwakkeren, die antizionistische obsessies voeden en de vernietiging van de staat Israël wensen.

De erkenning van Frankrijk gaat gepaard met verdere erkenningen die vandaag ook zullen worden aangekondigd door Andorra, Australië, België, Canada, Luxemburg, Malta, Monaco, Portugal, San Marino en het Verenigd Koninkrijk. Ik dank deze landen, die samen met ons op dit moment hebben gewacht en, door gehoor te geven aan de oproep van juli dit jaar, hebben gekozen voor verantwoordelijkheid, voor striktheid en voor vrede. Dit volgt op de keuze die Ierland, Noorwegen, Slovenië en Spanje in 2024 maakten, en op die van vele anderen daarvoor.

Advertentie

Deze erkenning maakt de weg vrij voor onderhandelingen ten behoeve van zowel Israëliërs als Palestijnen.

De minister van Buitenlandse Zaken van Saoedi-Arabië, Faisal bin Farhan Al-Saud (links), en de Franse president Emmanuel Macron (midden) bereiden zich voor op een spraakmakende bijeenkomst bij de Verenigde Naties, bedoeld om steun te mobiliseren voor een tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict, 22 september 2025, in het hoofdkwartier van de VN. (AP Photo/Yuki Iwamura)

Dit is de weg die is uitgestippeld in het plan voor vrede en veiligheid voor iedereen, dat Saoedi-Arabië en Frankrijk ter stemming aan deze Vergadering hebben voorgelegd en dat met een zeer grote meerderheid is aangenomen. Het weerspiegelt onze gezamenlijke ambitie om de cyclus van geweld te doorbreken en de situatie ter plaatse te veranderen. We zijn erin geslaagd een stap dichter bij elkaar te komen, onze traditionele standpunten los te laten en het eens te worden over concrete doelen. Het is nu aan ons om samen een vredesmechanisme op te zetten dat tegemoetkomt aan de behoeften van iedereen.

De eerste fase van dit plan voor vrede en veiligheid voor iedereen is er een van absolute urgentie, namelijk de vrijlating van de 48 gijzelaars te koppelen aan het einde van de militaire operaties in heel Gaza. Ik prijs het werk dat Qatar, Egypte en de Verenigde Staten hebben verricht om dit plan in gang te zetten en vraag Israël alles te stoppen wat hun succes in de weg zou kunnen staan. Hamas is militair verslagen door de eliminatie van zijn leiders en besluitvormers. Het moet ook politiek verslagen worden om daadwerkelijk ontmanteld te kunnen worden. Zodra het staakt-het-vuren is overeengekomen, moeten we gezamenlijk een enorme inspanning leveren om de bevolking van Gaza te helpen. Ik wil Egypte en Jordanië bedanken voor hun inzet en Israël herinneren aan zijn strikte plicht om humanitaire toegang tot Gaza te faciliteren om de bevolking te helpen die vandaag alles verloren heeft.

De tweede fase betreft de stabilisatie en wederopbouw van Gaza. Een overgangsregering, bestaande uit de Palestijnse Autoriteit, jonge Palestijnen en veiligheidstroepen, waarvan we de opleiding zullen versnellen, zal het monopolie op de veiligheid in Gaza hebben. Zij zal de ontmanteling en ontwapening van Hamas uitvoeren, met de steun van internationale partners en de middelen die voor deze moeilijke taak nodig zijn. Frankrijk staat klaar om bij te dragen aan een internationale stabilisatiemissie en, samen met zijn Europese partners, de opleiding en uitrusting van Palestijnse veiligheidstroepen te ondersteunen. Zodra de onderhandelingen dit toelaten, kan de Veiligheidsraad besluiten een civiele en veiligheidsondersteunende missie in te zetten, in overleg met de Palestijnse autoriteiten en met toestemming van de Israëlische autoriteiten.

De staat Palestina zal ook nieuwe hoop moeten geven aan haar bevolking, die is uitgeput door jaren van geweld en bezetting, maar ook verdeeldheid en nalatigheid. Ze zal haar bevolking daarom een ​​nieuw en veilig kader voor democratische expressie moeten bieden. President Mahmoud Abbas heeft die toezegging gedaan aan Prins Mohammed bin Salman en aan mij. Hij heeft de terroristische aanslagen van 7 oktober 2023 krachtig veroordeeld. Hij heeft zijn steun voor de ontwapening van Hamas bevestigd en zich ertoe verbonden Hamas uit te sluiten van het toekomstige bestuur van Gaza en het gehele Palestijnse gebied. Hij heeft zijn inzet voor de bestrijding van haatzaaiende uitlatingen bevestigd en een grondige herziening van het Palestijnse bestuur beloofd.

Frankrijk zal nauwlettend toezien op de volledige uitvoering van alle toezeggingen die het heeft gedaan. Deze hernieuwde Palestijnse Autoriteit is een voorwaarde voor het succes van de essentiële onderhandelingen die moeten worden hervat om overeenstemming te bereiken over alle kwesties met betrekking tot de definitieve status. Binnen dit kader heb ik besloten een ambassade in de staat Palestina te vestigen, zodra alle gijzelaars in Gaza zijn vrijgelaten en een staakt-het-vuren is afgekondigd.

Frankrijk zal niet minder veeleisend zijn ten opzichte van Israël. Samen met zijn Europese partners zal het zijn niveau van samenwerking met Israël bepalen op basis van de maatregelen die Israël neemt om de oorlog te beëindigen en vrede te onderhandelen.

Advertentie

Dit zal het pad zijn dat ons zal leiden naar een soevereine, onafhankelijke en gedemilitariseerde staat Palestina, die al haar territoria verenigt, Israël erkent en door Israël erkend wordt, in een regio waar eindelijk vrede zal heersen.

Ik roep ook onze Arabische en islamitische partners die dat nog niet hebben gedaan op om hun belofte na te komen om de staat Israël te erkennen en de betrekkingen met de staat Israël te normaliseren zodra de staat Palestina is gevestigd. Op deze manier tonen we wederzijdse erkenning, wat de vrede en veiligheid van iedereen in het Midden-Oosten zal bevorderen.

Dit, dames en heren, is ons vredesplan. Het schetst een veeleisend mechanisme om de oorlog te beëindigen en een beslissende onderhandelingsfase in te gaan. Daarmee wordt de Israëlisch-Palestijnse vrede de eerste pijler van een nieuwe vredes- en veiligheidsarchitectuur in het Midden-Oosten. Het maakt ook de mogelijkheid van verdere economische integratie geloofwaardiger.

Niets zal mogelijk zijn als de Israëlische autoriteiten onze hernieuwde ambitie om eindelijk een tweestatenoplossing te bereiken niet volledig omarmen. Ik begrijp hun bedenkingen en angsten. Ik luister met groot respect naar het Israëlische volk en heb hun verdriet en vermoeidheid gehoord, en ik wil graag geloven dat de Israëlische autoriteiten ook zullen luisteren en zich op hun beurt zullen inzetten. Ik weet dat het Israëlische volk en hun leiders de kracht kunnen vinden om dit te doen.

Ik herinner me nog dat ik als jongeman hoorde van de tragische moord op Yitzhak Rabin, bijna 30 jaar geleden, die werd vermoord omdat hij vrede zocht. Vlak voor zijn dood sprak deze heldhaftige strijder van de staat Israël de volgende woorden: "Ik heb oorlog gevoerd zolang er geen kans op vrede was." Die kans bestaat vandaag. In totaal 142 staten stellen deze vrede voor met hun handen omhoog, klaar om geschud te worden.

Ja, het is tijd om de oorlog in Gaza, de bloedbaden en de dood onmiddellijk te stoppen. De urgentie van de situatie vereist dit. Het is tijd dat Israël in vrede en veiligheid leeft, van Galilea tot aan de Rode Zee, via de Dode Zee, het Meer van Galilea en Jeruzalem. Het is tijd dat het bestaan ​​van een staat Israël nergens ter discussie wordt gesteld, zodat het iets vanzelfsprekends wordt.

Het is tijd om het Palestijnse volk gerechtigheid te schenken en daarmee een staat Palestina te erkennen, een broeder en buur, in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever, via Jeruzalem. Het is tijd om het afschuwelijke gezicht van het terrorisme uit deze gebieden te verdrijven en vrede te stichten. Ja, vrede stichten, daarom zijn we hier vandaag bijeen. En dat is de hoop die kan worden opgebouwd. Nu sommigen een nieuw jaar beginnen, is het een keuze die gemaakt moet worden en het is onze plicht. Vrede is veel veeleisender, veel moeilijker dan welke oorlog dan ook.

Maar het moment is gekomen.